In 2007 vonden archeologen in het dorp Valdaro, niet ver van Mantua/Mantova, in Italië, twee skeletten. Speciaal aan deze vondst was dat de gezichten naar elkaar gericht waren en dat de overledenen elkaar in een innige omhelzing elkaar vast hielden.
Bij elke andere opgraving zou men de botten een voor een uit het graf genomen hebben maar hier zou dit de unieke verstrengeling gebroken hebben. De onderzoekers beslisten daarom om het blok waarin de minnaars gevonden werden in zijn geheel te verwijderen.
De analyse van de botten bevestigde de vermoedens: het ging om een jonge man en een jonge vrouw die tussen 18 en 20 jaar oud waren en ongeveer 1,57 m groot. Ze werden bekend als de minnaars van Valdaro. Er is in tegenstelling met het tragisch verhaal over Romeo en Julia van Shakespeare geen enkele aanwijzing dat ze een gewelddadige dood zouden gestorven zijn.
Men heeft er het raden naar waarom de geliefden gestorven zijn. Een dodelijke besmettelijke ziekte is een mogelijkheid. Hun verwanten moeten het tragische van hun dood diep aangegrepen hebben. We mogen aannemen dat zij, zoals alle mensen tot voor kort, geloofden in leven na de dood. Ze hebben het koppel waarschijnlijk daarom in een innige verstrengeling begaven. Hun liefde is tijdens hun leven waarschijnlijk kort maar intens geweest als symbool zouden ze kunnen wereldwijd bekend worden.
Het leert ons dat ware liefde 6000 jaar geleden even goed bestond als vandaag.
Een tragisch feit beroofde beide geliefde van het leven maar hun innige verstrengeling getuigt ook vandaag dat liefde eeuwig kan zijn.
Zie ook: Valentijnsdag. Waarom kunnen mensen verliefd worden?
Er is een comité opgericht dat de minnaars van Valdaro permanent wil tentoonstellen. Op hun site is voorlopig echter weinig te zien maar wie er eens een kijkje wil nemen: : http://www.amantiamantova.it/.
Foto’s over de opgravingen en de verhuis van de skeletten ziet u op: http://gazzettadimantova.gelocal.it/foto-e-video/2007/02/28/fotogalleria/gli-amanti-di-valdaro-2-1.253701
Marc Vermeersch's Blog 
Er bestaat voor ons sterfelijken geen fundamenteel verschil tussen eeuwig en zesduizend jaar.
Voor degenen die er nog aan twijfelden: gli amanti di Valdaro vormen aldus eveneens het bewijs dat eeuwige liefde bestaat.
Excellent post! Keep up the sweet work!